آسمان را مىستايم، كه ابرهايش را زيرانداز گام هايت مىسازد.
درختان را دوست مىدارم؛ كه شاخههاشان نسيم محبت را با ياد تو معطر و متبرك مىكنند.
آب را مىپسندم كه روان مىشود، تا غبار از قدوم پاك تو برگيرد.
باد را مىنوشم؛ كه ياد روحنواز كوى تو را، هديه مشامم مىسازد.
و انتظار را مقدس مىشمرم؛ از آن كه هر آدينه، منتظرت مىنشينم. هر آدينه، چشم به راه
و گام تو مىسپارم و هر آدينه، دلم را سفره ي محبتهاى تو مىكنم.
نوازش نگاهت را از ما دريغ مدار، اى مولا، يا صاحبالزمان...
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: